KOLEJ ŻELAZNA EPOKI PARY i jej modele w skali TT (1:120) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Po I Wojnie Światowej, na mocy Traktatu Wersalskiego, Prusy miały przekazać państwom Ententy 5000 lokomotyw, z czego 200 sztuk przypadło Włochom. Dostarczono je do końca 1919r. Włoskie Ministerstwo Skarbu nałożyło na włoskie Państwowe Koleje Żelazne FS (Ferrovie dello Stato) cło importowe, na zapłacenie którego Kolei nie było stać, gdyż w budżecie nie przewidziano na to środków. W końcu cło zostało zapłacone poprzez transfer środków budżetowych Państwa Włoskiego. Niestety większość to były w stosunku do ich włoskich odpowiedników słabe maszyny. Silniejsze (P8 i G8) służyły w dolinie rzeki Po, a także w okolicach Mediolanu i Aleksandrii. Ponieważ we Włoszech nie było ani części zamiennych, ani odpowiednio wyszkolonego personelu, więc od czasu do czasu wysyłano je do Niemiec w celu wykonania napraw, których nie można było zrobić na miejscu. Większość z nich służyła do końca II Wojny Światowej, ale w ciągu najbliższej dekady po wojnie zostały, z nielicznymi wyjątkami, wycofane ze służby.
Źródła: www.ilmondodeitreni.it, Blaine Bachman: www.blainestrains.org, orion.math.iastate.edu/jdhsmith |
|